NURKOWANIE W RAJA AMPAT #2
Relacja z testów sprzętu Tecline podczas wyprawy do Indonezji. Autor: Przemysław JoczMIOSKON
Port w Sorong dzieli od Waigeo – głównej wyspy archipelagu Raja Ampat, jedynie 40 mil morskich. Spokojny rejs trwa więc tylko kilka godzin. W pobliży Waigeo, na południe od wejścia do zatoki Kabui, która z lotu ptaka przypomina kształtem pękaty balon na wino znaleźć można maleńką wysepkę Mioskon.
W tym miejscu prądy powstające w wyniku mieszania się wód morza Seram i Pacyfiku okazują się łagodne. Mioskon jest niewielkim pagórkiem o kształcie rondla z pokrywką, wyłaniającym się równikową zielenią bezpośrednio z niemal gładkiej powierzchni wody w kolorze indygo. Niewielka, kilkudziesięciometrowej szerokości plaża objawia się bielą piasku dopiero z bardzo niewielkiej odległości. Przed okiem przepływającego w dalszej odległości człowieka skrywa ją baldachim z liści palm kokosowych.
Do znajdującej się przy wysepce rafy trzeba dotrzeć motorówką. Podobnie jak we wszystkie pozostałe miejsca nurkowe w tym rejonie nie można podpływać dużymi łodziami safari, gdyż mogłoby to szkodzić koralowcom.
Rafa, na którą składa się ogromna ilość małych, ale bajecznie kolorowych formacji, zaczyna się już na 10 metrach pod powierzchnią i schodzi w dół początkowo bardzo łagodnym stokiem. Mając wyspę po lewej ręce, można dopłynąć do punktu, gdzie porośnięty brzeg wyspy staje się niewielką, urokliwą plażą. Dalej płaski teren zmienia się w coraz ostrzejszy stok, przechodzący w całkowicie pionową ścianę zakończoną piaszczystym dnem na głębokości 30 metrów. Lokalizacja ta słynie z licznej populacji bezskorupowych ślimaków.
Powrót małą motorówką na łódź mieszkalną wiązał się z koniecznością zdjęcia sprzętu w wodzie. Zaawansowanych nurków nie trzeba przekonywać do systemu wypornościowego zbudowanego z płyty z workiem i taśmy z jedną klamrą. Taki zestaw wbrew pozorom sprawdza się nie tylko w nurkowaniu technicznym, ale i w rekreacyjnym, także na nurkowym safari. Bardzo ważna jest jednak jego prawidłowa regulacja.
TEST SPRZĘTU
Zastosowany podczas tego nurkowania zestaw: Tecline Peanut 21 Travel Set Ultra Light, okazał się świetnym wyborem. Całość była pod wodą i na powierzchni stabilna dzięki pasowi biodrowemu i krocznemu. Zdejmowanie sprzętu przed wejściem na motorówkę okazało się naprawdę łatwe. Po rozpięciu klamry pasa brzusznego, uwolnienie ramion nastąpiło poprzez jednoczesne pociągnięcie za inflator z lewej i za D-ring z prawej (przypiętym automatem). Zdjęcie sprzętu w wodzie okazało się o wiele wygodniejsze, łatwiejsze i bezpieczniejsze niż w przypadku klasycznych jacketów. Bardzo pomogła stosunkowo sztywna taśma uprzęży (pozbawiona zbędnych elementów) nie mająca skłonności do zaplątywania się i zaczepiania.
Czas nurkowania wyniósł 55 minut, maksymalna głębokość 28 metrów, minimalna temperatura wody 28 stopni Celsjusza.
CHICKEN REEF
Pomiędzy wyjściem z zatoki Kabui, a wyspą Kri znajduje się wspaniała rafa, którą warto odwiedzić. Leży tuż obok mikroskopijnej i bezludnej wysepki.
Rafa widziana od góry ma kształt zbliżony do okręgu, jej szczyt nie wyłania się z wody, lecz znajduje się na głębokości pięciu metrów. Płynąc z prądem wzdłuż niej na niespełna 30 metrach natykamy się na piaszczystą równinę. Miejsce to jest bardzo charakterystyczne dla podwodnej Indonezji. Żyją tu kolonie drobnych i bardzo kolorowych koralowców. Ze spokojem można poddać się lekkiemu prądowi, który od wysepki prowadzi wzdłuż rafy i dalej prosto w morze. Panujące tu warunki: ciepło i doskonała widoczność – dają szansę na relaksujący pobyt pod wodą. Duży wpływ na poczucie komfortu ma używanie dobrej jakości systemu wypornościowego i balastowego. W utrzymaniu idealnej pozycji pomaga nie tylko worek Peanut, ale też kolejny produkt firmy Tecline – niezwykle precyzyjny systemem trymujący, wyposażonym w rząd umieszczonych wzdłuż butli kieszonek na balast.
Maksymalna głębokość 26,2 m, czas 51 minut, widoczność pod wodą doskonała, temperatura wody 29 stopni Celsjusza.
Autor tekstu i zdjęć:
Przemysław Jocz
Politolog (Uniwersytet Szczeciński). Pierwszy raz był pod wodą w 2007 roku. Pierwszy ukończony kurs (2008r.) w Lidze Obrony Kraju (płetwonurek III klasy). Intensywnie nurkuje od 2015r. Aktualne uprawnienia nurkowe: SSI AOWD (Deep, Dry Suit, Nitrox, Science), oraz: SSI Gas Blender Nitrox/Trimix, napełnianie butli kwalifikacje: Urzędu Dozoru Technicznego. Strażak Ochotniczej Straży Pożarnej. Współorganizator i uczestnik akcji ekologicznych (sprzątanie jezior), wolontariusz W.O.Ś.P. Autor jednej książki, współautor dwóch. Żona Anna jest nurkiem technicznym i partnerem nurkowym.
